Algún detalle sobre a marcha da economía

Un comentario anónimo á anterior entrada decía sobre a situación económica: "Finalmente y ante la inoperatividad del gobierno van cayendo uno tras otro los peores augurios que se ciernen sobre la economía". Máis adiante criticase a escesiva dependencia do sector da construcción, etc.



Compre lembrar algún detalle:

1. O modelo de crecemento baseado na especulación urbanística nace da Ley del Suelo do PP. ¿Lembrades aquela teoría de que con máis chan dispoñible baixarían os prezos?, ¿ou as afirmacións de Alvarez Cascos decindo que si subian os prezos era porque a xente podía pagalos?. Resulta curioso que agora os medios de comunicación recollan como unha mala noticia que baixe o prezo das vivendas, cando é un auténtico clamor que os precios están inflados pola especulación. Por certo, si baixaran máis ó mellor destruiase menos emprego ainda que os especuladores reducisen ou seus beneficios.




2. Durante os gobernos de Aznar NUNCA SE ACADOU SUPERAVIT. Os resultados económicos da era Aznar prodúcense pola privatización do sector público cara ás mans de determinados amigos de pupitre. Esto engorda "temporalmente" as arcas do estado, pero agotado o efecto, é a especulación urbanística a que toma o relevo. Si queremos falar en serio, comparemos os datos daquela "España va bién" cós actuais e teríamos que decir que vai mellor agora. Comparemos, paro, inflacción, crecemento do PIB, taxa de cobertura de prestacións de desemprego, cuantía das pensións e do Salario Mínimo, gasto social etc.




3. Na 1ª lexislatura de Zapatero o sector que máis medrou foi o industrial. Neste capítulo, ademais dos datos estatais ou galegos, convén mirar para Ferrolterra. Durante os Gobernos do PP en Madrid e Galicia non se puxo en marcha ningunha iniciativa para a recuperación da actividade económica, abocouse ós asteleiros á ruina na que os atopanos no ano 2004, e nin siquera se inclueu a Ferrol no famoso Plan Galicia. Na primeira lexislatura de Zapatero, os investimentos en infraestructuras superan con moito a media galega e nacional (casi o doble), ponse en marcha o Plan Ferrol con apoios á reindustrialización que están permitindo diversificar a base productiva industrial e crear emprego, incluso en meses nos que se destrúe emprego en toda España.

Dito todo esto quero determe noutro "detalle", nas causas da crise. Vaia por diante que sexan cales sexan, corresponde ó Goberno facerlles fronte, pero non se pode,, en xusticia achacar á política económica deste Goberno a subida do petróleo, do euro, do euribor, dos tipos de interés, dos alimentos, a inestabilidade de Oriente Medio ou o importante incremento de consumo enerxético de China.

O que si se pode achacar ó Goberno de Zapatero é que durante catro anos medrásemos máis que a media, que creásemos máis emprego, que tivésemos catro presupostos con superavit, en definitiva, que a nosa economía afronta unha crise internacional en mellores condicións que os paises do noso entorno.

Estou convencido de que sairemos adiante, de que seremos quen de superar este bache, seguro que gracias a unha política económica axeitada, pero sobre todo pola competencia, pola capacidade e o dinamismno da sociedade, dos traballadores e traballadoras, tamén inmigrantes algúns, polo bo facer das nosas empresas, polo diálogo social etc.

Na vida, na política e na economía, non debemos afrontar cada problema como si fora o único, o último, ou o definitivo, o derradeiro, estamos na sociedade do cambio permanente, donde precisamente o único permanente é o propio cambio. Polo tanto, debemos ser tan conscentes de que superaremos este problema, como de que a continuación aparecerá outro.