REGANOSA, non debe imperar o interés privado sobre a legalidade

Onte gravamos un debate en LOCALIA sobre REGANOSA, podedes velo hoxe, pero gustaríame dicir algunhas cousas, porque creo que compre poñer un pouco de orde e claridade neste asunto. Para esto empezarei por unha consideración previa, logo a miña posición, algunhas consideracións e finalmente propostas de futuro.

Unha consideración previa.
Durante o Goberno de Felipe Gonzalez, acordouse ubicar unha Planta de Gas no entorno do Cabo Prioriño, o que deu lugar ó proxecto do Porto Exterior que albergaría esta instalación. Máis tarde os Gobernos de Fraga e Aznar adoptaron dúas medidas nefastas para Ferrol e Comarca, unha, meter a Planta de Gas en Mugardos, e outra traer a Transcantábrica por Vilalba e non pola costa de Ortegal, para maior pleitesía ó lugar de nacemento do Ministro de Franco.

A miña posición
Penso que a Planta de Gas debería terse construido en Caneliñas, pero esa non é a realidade coa que nos atopamos cando chegamos ó goberno, polo que debemos garantir, en primeiro lugar que se cumpla a legalidade. Ningunha empresa privada, por poderosa que sexa, pode doblegar a legalidade nun Estado de Dereito, pero tampouco podemos permitir que a lexítima movilización social converta en verdades absolutas medias verdades ou aspectos que están pendentes de fallo xudicial.

Algunhas consideracións
Resulta evidente que hai un conflicto complexo e con elementos de seguridade, medioambientais, efectos sobre colectivos como os mariscadores, xudiciais etc. Pois ben debemos diseccionar cada un dos aspectos para non acabar en pura simplificación maniquea.

• En Materia de seguridade está primeiro a cuestión das distancias. Non parece que a cuestión sexa tan sinxela si tras dúas sentencias, ningunha delas entra na cuestión. É certo que a norma fala de distancias, pero tamén cabe a posibilidade de compensalas con medidas adicionais de seguridade. En todo caso corresponde ós Xuizes dictaminar sobre a cuestión.
• A principal preocupación é a posibilidade de explosión que denuncian os séus detractores. Neste aspecto confésome lego, sinto non poder tranquilizarvos, pero si confío en que a normativa européa, estatal e autonómica delimita altos maxes de seguridade.
• Tamén está a cuestión do Plan de Emerxencia Exterior, está por facer, e deberá facerse tal como a lei obriga, do mesmo xeito que un novo Estudo de Impacto Ambiental si a xusticia así o dictamina.
• No eido medioambiental a primeira cuestión é o tema da temperatura da auga. Cito aquí o estudio de Victoriano Urgorri que descarta efectos sobre o medio marino pola variación de temperatura, pero en todo caso poden establecerse mecanismos de vixilancia permanente no caso de que a Planta entre en funcionamento.
• Denúncianse efectos negativos sobre sobre o colectivos de mariscadores, debén evaluarse e compensarse si é o caso.
• Finalmente está un amplio abano de procedementos xudiciais, uns sobre o propio proceso de construcción da Planta e outro sobre a situación do Patrón Maior da Cofraría de Ferrol. Nesta materia non cabe outro remedio nin outra posición que esperar o resultado das sentencias.

Propostas de futuro

1. Dende as Administracións competentes debemos traballar para que se recupere a confianza, non debe caber a mínima dúbida de que as cousas se fan ben, de que se esixe o cumprimento da lei con tódalas consecuencias.
2. Hai que abordar cada aspecto de xeito concreto, e poñer en marcha solucións concertadas cós colectivos afectados.
3. Si as sentencias xudiciais obrigan a levar a cabo accións concretas de modificación da construcción, de implementación de medidas de seguridade, ou de paralización, as AAPP competentes deberán garantir o cumprimento das sentencias.
4. En calqueira caso os cidadáns deben saber que a Planta de Gas só entraría en funcionamento si se cumpre completamente coa legalidade.
5. Neste caso deberán poñerse en marcha mecanismos de seguimento sobre os posibles efectos medioambientais e de seguridade.

En definitiva, á vista das movilizacións e dos argumentos esgrimidos nos últimos días parece que estamos a falar dun país do terceiro mundo. Compre recuperar a confianza, abrir canles de solución do conflicto e estar preparados para asumir que quizais as verdades que pensamos inalterables non o son tanto. Preocúpame especialmente que se traslade unha imaxe de Ferrol como unha cidade en guerra. Non estamos a falar dun conflicto de curta duración, polo que non podemos plantexarnos como estratexia de futuro manter o actual clima de tensión indefinidamente.

Confío na capacidade dos dirixentes do movimento de protesta e tamén na solvencia e bó funcionamento das institucións, polo que estou convencido de que é posible reconducir o conflicto cara a un camiño de solución.