Austeridade e financiamento

Reproduzo aquí o meu artigo do Xornal de Galicia do Sábado 18 de xullo:

Austeridade e financiamento

Existe unha forte contradición entre o discurso de Rajoy e Feijoo sobre a “austeridade” e as posicións de ámbolos dous no tocante ó financiamento autonómico ou ós investimentos do Estado en Galicia. Empezarei pola austeridade; a dereita sempre foi sibilina no uso das palabras. Agora empregan este termo como si o descubriran eles, como si fose a clave de toda unha teoría política, a explicación do paro, a solución á crise. Emprégano para describir unha política de redución do gasto público fronte á política de “malgasto” de Zapatero. Iso si, nunca din nin en que partidas reducirían, nin que farían có aforrado, nin ata onde acadarían os recursos para resolver a crise.

Home, isto do gasto xa se sabe, cada un establece as súas prioridades, e estes dous, Feijoo e Rajoy, foron os que decidiron iniciar a Cidade da Cultura ou levar as nosas tropas a Iraq, para eles eran “prioridades de gasto”. No fondo, este novo discurso só pretende levar adiante, con outro envoltorio, a mesma política económica que nos levou á crise: “menos Estado e máis Mercado”. Neste intre esta soflama soa mal, por iso son necesarios novos termos para seguir xustificando as políticas da dereita de sempre.

E estes que reclaman austeridade cunha man, coa outra esixen máis gasto. Montoro pide que se aprace o acordo sobre financiamento autonómico para non subir o gasto mentres as súas Comunidades Autónomas piden máis cartos, e ó final resolven o espectáculo coa abstención de tódalas Comunidades do PP ó novo sistema. Ó meu entender, lonxe de saír do entorto, queda en evidencia unha posición partidaria que deixa ós cidadáns en segundo plano. Non pode ser que o novo sistema sexa bo para tódalas Comunidades do PSOE e malo para as do PP. Madrid, Valencia e Cataluña teñen as mesmas características e saen beneficiadas pola poboación. Estremadura, as dúas Castelas e Galicia comparten e benefícianse do envellecemento, e da dispersión. O razoable sería que o PP concretase cales son, ó seu entender, as eivas do novo modelo indistintamente de a quen beneficie e ó marxe de xeneralidades como que “son antisociais”, pero esta posición de “colle os cartos e corre” non é seria.

O mesmo ocorre cos investimentos en infraestruturas. O Goberno de Feijoo percorre o territorio galego recortando investimentos que tiña comprometidos o Goberno de Touriño; a depuradora en Vigo, os hospitais de Vigo e Pontevedra, a depuración da marxe sur da Ría de Ferrol, etc. Argumentan os recortes por un “furado nos ingresos” , que venche sendo que por mor da crise recadamos menos impostos. Pero suponse que ese furado nos ingresos non será só galego, tamén lle sucederá o mesmo ó Goberno Central, pero, velaí que a este esíxelle ó mesmo tempo austeridade e máis investimento, e para maior escarnio tamén rebaixas de impostos.

Menos mal que fronte a esta morea de contradicións o Goberno de Zapatero está a facer unha política de Estado profundamente autonómica, comprendendo que as Comunidades Autónomas son Estado, que necesitan un financiamento superior ó que tiñan có modelo pactado entre o PP e CIU, e tamén uns investimentos do Estado que reequilibren as dotacións en infraestruturas.

Galicia mantén un financiamento por enriba do seu peso económico e de poboación, o Estado investirá no AVE 4.000 millóns de €, e temos que aproveitar isto como unha oportunidade. Non podemos culpar sempre a España e a Europa dos nosos males, temos recursos económicos e políticos propios suficientes para ser donos do noso futuro e dende a Xunta teñen a responsabilidade de empregalos eficazmente para o ben de Galicia.