Eleccións en Cataluña

Cabe decir casi calquera cousa dos resultados electorais en Cataluña, como en casi todas as eleccións parece que todolos partidos gañan. Pois eu vou romper esa tradición e direi que obxectivamente todos perden pero que si se saben ler ben os resultados pode producirse unha catarsis necesaria e positiva.

Explícome. Penso que antes de nada, o primeiro e afirmar que a elevada abstención afectou prácticamente por igual a todos, ou dito doutra maneira cunha abstención maior non cambia sustancialmente o mapa político. Tódolos partidos perden votos, e ningún está en condicións de decir que avanza electoralmente, salvo Izquierda Unida.

CIU fracasa na súa estratexia de vencer ó Tripartito, quizas porque se marcou un obxectivo electoral demasiado ambicioso. Quizás debeu de marcarse como meta, lexítimamente, ser o máis votado, e liderar como tal un proxecto de goberno, ainda que fora en minoría. Hoxe perdeu esa lexitimación precisamente por fracasar no seu obxectivo electoral.

O PSC baixou 5 escanos e pagou máis que os demais (en escanos, ainda que non porcentualmente) os erros do tripartito. Ten lóxica, era o partido que lideraba ese goberno. Ademáis os desencontros entre Maragal e Montilla tampouco axudaron. De tódolos xeitos, anunciábase un resultado peor que quizas freou o perfil dun candidato pouco dado ás estridencias e conflictos que tanto castigou o electorado.

Esquerra baixa en escanos , en votos e en porcentaxe de voto. Manten unha chave para reeditar un tripartito, pero non pode amenazar con un pacto con CIU, porque a ese pacto podería ir primeiro o PSC, polo tranto, realmente só ten duas opcións: ou tripartito ou oposición.

Izquierda Unida sube porque soupo gobernar en silencio, sen complexos e sen conflictos e os cidadáns premian esta actitude.

O PP baixa un diputado e segue deslizándose cara á intrascendencia política en Cataluña e por ende no conxunto de España. Non se pode gobernar en España si non se ten unha importante representación en Cataluña ou Andalucia. Ademáis, resulta especialmente patético que estén contentos pola baixada do PSC e non preocupados pola súa baixa representación.

Finalmente, a entrada no Parlament dunha nova forza política con certos tintes antisistema, é un síntoma máis do hastío ó que chegaron os cidadáns de Cataluña.

Decía ó principio que os resultados poden supor unha catarsis positiva, penso que si, sempre que nas negociacións para formar goberno e na propia forma de gobernar os partidos do goberno e os da oposición seipan recoñecer, simplemente, que unhos resultados rodeados dunha abstención tan importante non permiten falsas eufórias nin prepotencias nin esixencias maximalistas. SENTIDIÑO COMPAÑEIROS, HAI QUE GANARLLE AS ELECCIÓN Á ABSTENCIÓN